Kur isha i vogël,
shpesh më zinte gjumi,
nga një këngë e bukur,
që vinte nga lumi!
Ninull ish-po kurrë,
s’ja mësova fjalët,
se këndonin brigjet,
se këndonin valet!
Lumi ishte Vjosa,
dimër e behar,
kush jeton pranë saj,
bëhet këngëtar!
Vjosa-more Vjosa,
refren’ i një kënge,
melodi e saj,
si një ninull nëne!
Nga brigjet e lumit,
shkova në qytete,
po Vjosën e mora,
si thesar me vete!
Lumi plot me këngë,
më rriti si djalë,
ndaj këndoj pa prerë,
si Vjosa me vale
Rrjedh një lumë i bukur,
m’u në mes të zëmrës,
Vjosa-more Vjosa,
lumi im i këngës!